Varkens/zwijnen op tegels

Varkens en zwijnen, lieve en intelligente dieren met een groot onderschat gevoelsleven.

Als tegelvriend  wil ik graag samen met u daar over nadenken gezien ons onderwerp. Het over zaken hebben die u eigenlijk ook al weet of zou moeten weten. Of ik daar in slaag weet ik niet, maar laat u mij maar even aanmodderen. Net zoals alle varkens en zwijnen dat ook wel heel graag zouden willen. Met een bescheiden regelmaat komen huisvarkens en everzwijnen al vroeg op onze tegels voor, mede omdat deze dieren al heel lang deel uitmaken van de voedselketen. Het bepalen of het gaat om een huisvarken dan wel om een wild zwijn is soms een moeilijke zaak. Meestal zijn zij op de tegels afgebeeld van de zijkant gezien al dan niet staand of springend op een ondergrondje met een fris gepenseeld plukje gras. Ik ben nog geen tegel tegengekomen waar een varken lekker in een plas ligt te modderen. Naast de gefokte huisvarkens die op de tegels duidelijk zijn te herkennen, zien we ook wilde varkens en everzwijnen met een stekelige rug en vervaarlijke slagtanden. Soms zien we dat de schilder getracht heeft de juiste roze huidskleur van een varken te benaderen waardoor hij enkele glazuren heeft moeten mengen. Opmerkelijk is het dat de geschilderde staartjes van een varken of zwijn op de tegels verschillend zijn uitgebeeld; lang met soms een kwastje, kort, met of zonder krulletje. Bijna zeker waren in alle fabrieken en tijden –van kwadraat tot springertje- sponsen van varkens en zwijnen aanwezig. Dat er soms een vette duimafdruk op de tegels voorkomt waar dan later het glazuur op die plek niet wilde hechten, geeft aan dat de schilder wegens een knorrende maag misschien net een broodje met varkensspek had gegeten en vervolgens weer doorging met het penselen van een ludiek zwijntje…

Onbegrepen Signalen…

Ziektes zoals de Q–koorts, varkenspest, gekke koeienziekte, mond -en klauwzeer, ontstaan onder gesubsidieerde overproductie, hebben zich aangediend en dat hebben veel van de betreffende dieren niet overleefd. Het ‘ruimen’ van koeien, varkens, geiten en pluimvee met grote graafmachines staat ons nog vers in het geheugen. Wat is dat toch, hoe ontstaat dat zo, hoe kan een dergelijke hele sector zelf in de modder komen te liggen? In de Tweede Kamer bepleit men een ‘fundamentele herbezinning’ op de te intensieve veehouderij. Maar er is er nog een reden en wel de enige echte en waarachtige reden die nog steeds niet door mensen begrepen wordt. Zeker gezien het feit dat na de ruimingen direct weer begonnen is om het oude patroon van fokken terug te krijgen zij het met hier en daar een verbetering. Tijd dus om u de diepere achterliggende reden van deze door de dieren afgegeven signalen te vertalen. Het terugkerende ontstane ziektebeeld van betrokken groepen dieren, is niets anders dan;

Eén groot protest van het collectief bewustzijn van de dieren tegen hun leefomstandigheden! Waarvan Akte!

“Het zal me een worst wezen…”

Bovendien is het eten van varkensvlees, maar ook van ander vlees zeer ongezond, maar we gaan het hier nu niet over koetjes en kalfjes hebben en blijven bij het varken. Misschien denkt u nu wel “het zal me een worst wezen.” Maar ook in kalfsleverworst, gegarandeerde varkensvleesvrije worst, zit op zijn minst ook varkensvet verwerkt. Vergiftiging, tumoren, hart en vaatziekten liggen op de loer, ook dat is bekend. De overdaad aan vet in het varkensvlees zit veel te lang in onze darmen en tijdens het moeizame ‘verteren’ van het vlees komen er schadelijke gifstoffen vrij die o.a. de nieren aantasten. In de cellen van het varken zelf bevinden zich namelijk aanzienlijke vetaandelen en vet wordt steeds door cholesterol vergezeld. Een zeer belangrijke giftige factor van varkensvlees is het griepvirus dat volgens onderzoekers de zomer overleeft in varkenslongen en praktisch steeds in alle worst mee verwerkt wordt. Vlees vormt tijdens de vertering metabolische steroïden die kankerverwekkende eigenschappen bezitten. Mensen die bedreigd worden door hartinfarcten zouden eveneens geen varkensvlees moeten eten. Varkensvlees bevat zeer veel zwavel op grond van aanzienlijke en in buitengewone grote hoeveelheden aanwezige slijmachtige bindweefselbestanddelen wat op basis van verrottingsproeven bewezen is. Varkensvlees verteert niet in uw maag, maar moet verrotten… Waarschijnlijk wist u dat ook. Maar ik zit hier niet om u te vertellen wat u al weet, tijd dus om enkele slagtandjes hoger te gaan schakelen en de diepere achterliggende reden bij naam te gaan noemen. Zodat u nooit meer kan zeggen; ‘dat hebben wij niet geweten’ als u weer naar een mooie antieke tegel met een huisvarken kijkt. Hebt u een antieke tegel met een mooi everzwijn (soms is het moeilijk om een onderscheid te maken tussen varken of zwijn), weet dan dat het vlees van wilde zwijnen als net zo giftig moet worden beschouwd als het vlees van een huisvarken, ook al bevat het wilde zwijn in het algemeen minder vet.