Hoppen op tegels

De hop, een zeldzame gast, maar toch een in Nederland voorkomende vogel met veel allure.

Ik zou hem een prachtige punker onder de vogels willen noemen, zijn geur en kleur doet mij daar een beetje aan denken en ook zijn gedrag met het niet onderhouden van zijn nest. De deftige hop zou eigenlijk personeel moeten hebben. Zijn chique modieuze kuif die hij in veel standen kan tonen, zullen de aandacht van de  tegelschilders getrokken hebben op de prenten van Adriaen Collaert. Há, dachten zij waarschijnlijk, daar is er weer een, wáár zijn de bakjes met kleuren? Dat was de vertaling van de zwart/wit prenten, de kleur moesten de schilders zelf maar zien in te vullen naar soms enig weten, of  vanuit totale onwetendheid. Niet zo vreemd dus bij de zeldzame hop. Alle kleurstellingen zijn dus het gevolg, zoals u op de tegels kunt zien. Slechts een enkeling komt dicht in de buurt van zijn ware uiterlijk. Het resultaat is dan ook dat geen enkele hop op tegels hetzelfde is in kleur, maar dat maakt het nu juist zo –overdreven- mooi. Door de uitnodigende kleuren op het verenpak van de hop is hij op tegels meestal in kleur uitgevoerd. Een hop in geheel blauw op de tegels is weer zeldzamer. Toch kunnen we U er een paar tonen. Ook is het leuk te zien dat men toch wel zijn best heeft gedaan door het accentueren hier en daar van kleine streepjes of vlekjes in de penseelvoering, maar zeker het weergeven van zijn kuif. Het geeft een extra dimensie onder de tegelverzamelaars als zij een hop op een tegel hebben om de ‘hop van een andere verzamelaar in totaal andere kleuren te bekijken.’ Maar er zitten wel extremen bij, een hop met een blauwe rug en een gele buik, dat gaat wel erg ver, maar misschien heeft de schilder toen te veel gerst aan de hop toegevoegd…

Een wel heel ludieke hopachtige vogel uit de 17e eeuw.
Zittend op een peer.