Struisvogels op antieke tegels    

Struisvogels op antieke tegels worden nogal eens verward met kraanvogels op tegels. Maar door het schrijven van deze pagina kan daar wat meer duidelijkheid in gebracht worden. Allereerst heeft de struisvogel t.o.v. de kraanvogel een veel kortere snavel. De meeste  tegelschilders hielden zich daar meestal ook keurig aan maar niet allemaal. Een ander opvallend kenmerk, de pronkende opgezette staartveren van de mannetjes struisvogels tijdens het baltsen doen ook sterk denken aan die van de kraanvogel hetgeen soms verwarrend is. Maar toch kan van vrijwel alle op deze pagina geplaatste afbeeldingen met zekerheid worden gezegd dat het struisvogels betreft.
 
Struisvogels (Struthio camelus) worden op tegels nogal eens  afgebeeld met een hoefijzer of spijker in hun snavel. De reputatie van ijzervreters is niet helemaal onverdiend: struisvogels slikken steentjes en ander materiaal in om de spijsvertering te bevorderen.  Ik zal u ijzer laten eten als een struisvogel,  laat Shakespeare iemand in een van zijn werken zeggen. Reeds in zijn tijd werd de struisvogel afgebeeld met een hoefijzer in zijn bek en men nam algemeen aan dat dit dier alles kon eten. De bekendste mythe over struisvogels is dat zij bij onraad de kop in het zand steken, in de hoop dat hun vijanden hen dan niet zullen opmerken. Maar hiervoor bestaat geen enkel bewijs.