Tollen is een spel dat in alle eeuwen over de hele wereld en nog dagelijks wordt gespeeld. Er zijn tollen gevonden gemaakt van aardewerk in de stad Ur, ca 3500 v. Chr. En ook op de antieke tegels komen wij hoofdzakelijk in blauw rond de helft van de 17e eeuw het kinderspel tollen tegen in een uitvoering van de priktol en de zweep of drijftol. De vroegste geschilderde zwepen op de tegels waren voorzien van 2 of 3 - en later 1 touwtje van gevlochten draden vlas. Er is ons slechts 1 gekleurde kwadraat uit rond 1600 bekend, gevonden in een put te Oostwoud, met een kinderspel, met een jongen die aan het drijftollen is, (zie bijgaand). Door een gyroscopisch effect draait de tol nagenoeg rechtop om zijn as en maakt tegelijkertijd een hele kleine of juist een hele grote cirkelvormige beweging. Kinderen wilde graag tollen op een vlakke stenen ondergrond. Op kerkvloeren, kerkhoven, blauwe stenen stoepen en kademuren. Er zijn dan ook vele tollen gevonden in putten of grachten in o.a. Amsterdam. Het was de kunst een drijftol zo ver als mogelijk weg te meppen, kinderen renden naar school langs landwegen van soms meer dan twee kilometer, al tollend met slagen van soms meer dan 15 meter, met hun tollen en zweep. Een van de grote gevaren was de onderslag, (ruitentikker), waardoor de tol door de lucht vloog en soms door het raam van de buren. Omdat op een tol meestal de naam van de eigenaar stond, had het niet veel zin om van de plaats van de misdaad weg te vluchten. Als een drijftol eenmaal draait wordt hij altijd in beweging gehouden door er met een zweep tegen te slaan. Het einde van het touw krult zich rond de tol en geeft er extra draaisnelheid aan. Als een speler eenmaal de techniek van draaien en slaan onder de knie heeft kan hij met zijn tol een aantal spelletjes spelen, hij kende dan “ Het Klappen van de Zweep…”