Beroepen: Koperslagers op antieke tegels

Eerder is een pagina speciaal gewijd aan marskramers op tegels. Marskramers waren lieden, die onder meer hun koopwaar op de rug  meedroegen en deze te koop aanboden in steden, dorpen en op het platteland. Marskramers handelden ook in koperwaar vervaardigd door koperslagers. Koperen voorwerpen moesten regelmatig gerepareerd worden als gevolg van intensief gebruik en dit werd gedaan door ketellappers, die regelmatig langs deuren gingen met de vraag of er nog lapwerk was. Onderstaand treft U tegelseries aan met: tegels met personen die koperwerk ( en hamer) dragen, koperslagers aan het werk, en een paar tegels waarbij niet geheel duidelijk is of de voorstelling om een koperslager dan wel om een smid gaat. Het beroep koperslager.

Een koperslager is een ambachtsman die platen koper of andere zachte metalen bewerkt. Dit bewerken omvat verschillende bewerkingen, zoals knippen, buigen en solderen. Een koperslager kan ketels maken en metalen dakbedekkingen produceren en monteren, maar ook sierlijk bewerkt koperen keukengerei wordt door koperslagers geproduceerd. Siervoorwerpen ontstaan wanneer de koperslager een plaat koper in een houten mal (of vorm) slaat (drijft) en daarmee omvormt tot een sier- of gebruiksvoorwerp. Op deze manier konden grote gebruiksvoorwerpen zoals borden betrekkelijk snel in serie worden geproduceerd, zonder gebruik te maken van speciale ovens. Koperslagers hielden zich vooral bezig met het maken van huishoudelijke en bedrijfsmatige gebruiksvoorwerpen. Koperwerk was o.a. zeer geliefd als keukengerei, maar ook op de boerenbedrijven werd veel koperwerk toegepast denk aan melkemmers, melkbussen e.d. Tijdens de industriële revolutie is dit ambacht in onbruik gemaakt door de opkomst van persen die het werk waar een ervaren koperslager enkele uren over deed in enkele seconden konden uitvoeren.

Het beroep ketellapper.
Ketellapper is inmiddels een in Nederland uitgestorven beroep. Het handwerk van de ketellapper bestond uit het repareren van keukengerei waaronder ketels. Indertijd waren dergelijke voorwerpen veelal van koper. Versleten plekken konden opgelapt worden, dat wil zeggen dat een stuk metaal, een "lap" bestaande uit tin over de zwakke plek gesoldeerd werd. Koperen ketels zijn van binnen voorzien van een laag tin die verhindert dat het eten met het koper in contact komt. Deze laag kon de ketellapper ook repareren. De ketellapper was doorgaans een rondreizende zelfstandige en werd ook wel ketelboeter of pannenboeter genoemd (boeten is een oud woord voor repareren).

Bron: Wikipedia